از گذشتههای دور تا امروز… وقتی اسم بستنی سنتی میآد، همهمون ناخودآگاه یاد عطر گلاب، رنگ زعفران و اون بافت کشدار خامه میافتیم که با […]
از گذشتههای دور تا امروز… وقتی اسم بستنی سنتی میآد، همهمون ناخودآگاه یاد عطر گلاب، رنگ زعفران و اون بافت کشدار خامه میافتیم که با پستههای تازه مخلوط شده و هر قاشقش پر از حس ناب زندگیه. این خوراکی خنک و خوشمزه، یه تاریخ جذاب پشت خودش داره که از قدیم تا الان، راه طولانیای رو طی کرده. تو این مقاله قراره بریم سراغ قصههای شیرین و دلچسب بستنی سنتی ایرانی، از گذشتههای دور تا امروز، و ببینیم چی باعث شده این دسر محبوب دل همه بشه.
خیلی وقت پیش، تو روزگاری که هنوز بستنی به شکل امروزی وجود نداشت، مردم از ترکیب برف و شیره میوهها دسرهایی خنک درست میکردن. این کار بیشتر تو مناطقی که برف و یخ طبیعی داشتن انجام میشد. مثلاً تو کوههای اطراف همدان، مردم از برف برای درست کردن این خوراکی خنک استفاده میکردن و تو روزهای گرم تابستون، حسابی ازش لذت میبردن.
ماجرای ورود بستنی به ایران از دوران ناصرالدینشاه قاجار شروع شد. تو یکی از سفرهای شاه به فرنگ، اون با بستنی آشنا شد و تصمیم گرفت این دسر خوشمزه رو به ایران بیاره. در ابتدا، بستنی فقط مخصوص درباریها بود، اما کمکم وارد بازار و زندگی مردم عادی شد. همون موقع بود که آشپزهای ایرانی دست به کار شدن و با اضافه کردن طعمهای محبوب ایرانی مثل زعفران، گلاب و هل، بستنی سنتی ایرانی رو خلق کردن.
یکی از جالبترین بخشهای تاریخ بستنی سنتی، داستان ممد ریش و شاگردش اکبر مشتیه. ممد ریش تو آشپزخونه دربار مظفرالدینشاه بستنی درست میکرد و اکبر مشتی بعد از انقراض قاجار، اولین بستنیفروشی مردمی رو تو تهران راه انداخت. بستنی زعفرانی اکبر مشتی با خامههای کشدار و پستههای تازه، انقدر محبوب شد که حتی رجال سیاسی و خارجیها هم مشتریش بودن.
البته یک نکته رو درباره ماجراهای ممد ریش و اکبر مشتی باید در نظر بگیریم. هنوز اسناد تاریخی معتبری وجود ندارند که داستانهای مربوط به این دو نفر رو تایید کنند. بنابراین عمده مطالبی که دربارهشون منتشر میشه بیشتر بر اساس تاریخ شفاهی و روایتهاییه که دهان به دهان منتقل شده تا به امروز رسیده.
تو دوران پهلوی، بستنیسازی صنعتی وارد ایران شد و تولید انبوه بستنی با دستگاههای پیشرفته شروع شد. با این حال، بستنی سنتی همچنان جایگاه خودش رو حفظ کرد و مردم برای طعم اصیل و طبیعی اون ارزش زیادی قائل بودن.
یکی از چیزایی که بستنی سنتی رو از بقیه بستنیها متمایز میکنه، استفاده از مواد اولیه طبیعی و اصیل ایرانیه. این مواد شامل:
یه زمانی بود که بستنیسازی فقط با دست انجام میشد. مواد اولیه رو تو یه ظرف فلزی میریختن و این ظرف رو تو یه بشکه چوبی پر از یخ و نمک قرار میدادن. کارگرها با پاروهای چوبی، مواد رو هم میزدن تا یواشیواش بستنی شکل بگیره. این کار کلی زمان میبرد و حسابی به زور بازو نیاز داشت!
اون موقع که خبری از یخچال و دستگاه نبود، یخ رو از کوههای شمال تهران میآوردن و برای تولید بستنی ازش استفاده میکردن. زعفران و گلاب هم به روشهای سنتی تهیه میشد تا بستنی طعم اصیلش رو داشته باشه. امروزه با دستگاههای پیشرفته، فرآیند تولید بستنی خیلی سریعتر و راحتتر شده. اما هنوز هم خیلی از بستنیفروشهای محلی از روشهای سنتی استفاده میکنن تا طعم و کیفیت رو حفظ کنن.
یکی از معروفترین بستنیفروشیهای قدیمی تهران، مغازه اکبر مشتی تو خیابون ری بود. مردم از گوشه و کنار شهر برای خوردن بستنی زعفرانی خوشمزه و کشدارش صف میبستن. حتی بعضی از مشتریها، فلاسک میآوردن تا بستنی رو با خودشون به جاهای دور ببرن. اما الان دیگه بستنی سنتی ایرانی فقط تو ایران محبوب نیست. ایرانیهای مقیم خارج، این دسر خوشمزه رو به جهان معرفی کردن و تو شهرهایی مثل لسآنجلس، پاریس و دبی میتونید بستنی سنتی ایرانی پیدا کنید.
بستنی سنتی ایرانی فقط یه خوراکی نیست؛ بلکه یه تکه از تاریخ و فرهنگ این سرزمینه. هر قاشق از این بستنی شما رو به سفری در دل گذشته میبره؛ از دربار قاجار تا کوچههای قدیمی تهران. پس دفعه بعد که دلتون یه طعم خاص خواست، یه بستنی سنتی زعفرانی دومینو رو امتحان کنید و لذت ببرید. 🍦✨